Πάλι ηχούν τύμπανα πολέμου (3.2000)

      ΠΑΛΙ ΗΧΟΥΝ ΤΥΜΠΑΝΑ ΠΟΛΕΜΟΥ

                              

                   Δημοσιεύτηκε στα ΝΕΑ του Σαββατοκύριακου το Μάρτιο 2000

Πρώτη επέτειος του πρώτου πόλεμου στην Ευρώπη εδώ και μισό αιώνα: Η δυστυχία, μόνιμος κάτοικος της περιοχής. Στο τελευταίο σκαλοπάτι της κλίμακας της, οι πρόσφυγες που δεν αναγνωρίζουν ΟΗΕ κι ανθρωπιστικές οργανώσεις, ούτε ενδιαφέρθηκαν ποτέ γι΄ αυτούς τα διεθνή ΜΜΕ – οι διωγμένοι μετά την είσοδο της KFOR. Με επίδομα 2 δινάρια (~ 85 δρχ) ανά άτομο τη μέρα, ζουν σε «ξενώνες» σαν αυτόν της Ράτσα,  που περιγράφει η γερμανική οργάνωση «Μητέρες ενάντια στον πόλεμο»: «300 άνθρωποι, οι 138 παιδιά, οι 52 ηλικιωμένοι. Κατεστραμμένα πορτοπαράθυρα, καμμιά θέρμανση, χωρίς κεντρικό συσσίτιο. Πολλοί άρρωστοι, κάποιοι με τραύματα απ’ τον πόλεμο, άλλοι με ψυχικά τραύματα, άσθμα και βρογχίτιδα λόγω των συνθηκών κατοικίας. Τα παιδιά δεν πάνε σχολείο…».

Στο ίδιο το Κοσυφοπέδιο ο πόλεμος δεν τέλειωσε. Σε συνέντευξη του (Πρίστινα, 3/3/00) ο, Αλβανικής καταγωγής, Πρόεδρος του Δημοκρατικού Μεταρρυθμιστικού Κόμματος,  Σοκόλι Σκούζε είπε αυτά που περνούν στα «ψιλά»: «Χιλιάδες άνθρωποι σκοτώθηκαν, έπεσαν θύματα απαγωγής, βιάστηκαν, διώχθηκαν – Σέρβοι, Μαυροβούνιοι, Τούρκοι, Εβραίοι, Τσιγγάνοι, αλλά και Αλβανοί που αρνήθηκαν να υπακούσουν (στον UCK)”.

Και οι κυρίαρχοι; Συνεχίζουν τις προσπάθειες προώθησης των θέσεων τους σε βάρος των λαών της περιοχής: «Η Ολμπράιτ δήλωσε ότι συζήτησε σενάρια που θα μπορούσαν να  βοηθήσουν τον Πρόεδρο του Μαυροβούνιου Μίλο Τζουγκάνοβιτς. Δεν έδωσε παραπέρα λεπτομέρειες, προσθέτοντας μόνο: Η ασφάλεια ολόκληρης της περιοχής μας αφορά… Η Δύση εξακολουθεί να ελπίζει ότι θ΄ ανατραπεί ο Μιλόσεβιτς. Κάπως θα πρέπει να διαμορφωθεί μια κρίσιμη μάζα κι ένα κάλεσμα για εξέγερση, είπε η Ολμπράιτ» (Ρόιτερ, 10/3/2000).

Πρώτη  επέτειος του πρώτου «ανθρωπιστικού πόλεμου» στην ιστορία της ανθρωπότητας. Η «ειρήνη» που εγκαθίδρυσε αποδείχτηκε μήτρα νέων εθνοκαθάρσεων και πολεμικών κινδύνων. Αν δεν υπήρχαν η Μητροβίτσα, ο UCK No 2 (Νότια Σερβία) ή το Μαυροβούνιο, θα είχαν εφευρεθεί. Τι θα πουν σε λίγες μέρες οι λαλίστατοι τότε απολογητές του πολέμου στη χώρα μας; Αυτοί ήταν, όμως, η εμπροσθοφυλακή. Ας μην ξεχνάμε την οπισθοφυλακή: Αυτούς που εξέφραζαν τις «επιφυλάξεις» τους, ενώ έβαζαν την υπογραφή της Ελλάδας κάτω απ΄ τα ντοκουμέντα που έδιναν το σήμα εκκίνησης των βομβαρδισμών, και υποστήριξαν πρακτικά την πολεμική προσπάθεια των ΝΑΤΟ-ΕΕ. Ας μην ξεχνάμε, επίσης, όλες τις δυνάμεις της Αριστεράς που αντιστάθηκαν στον πόλεμο, που υπερασπίστηκαν την ειρήνη.

Ας μην τους ξεχνάμε όχι τόσο για λόγους ιστορίας, όσο για λόγους επιβίωσης: Και πάλι στα Βαλκάνια ηχούν τύμπανα πολέμου.