Ομιλία στην Κοινή Συνεδρίαση της Επιτροπής Ευρωπαϊκών Υποθέσεων και της Δημόσιας Διοίκησης Δημόσιας Τάξης και Δικαιοσύνης στις 22.5.13 σχετικά με τις προϋποθέσεις εισόδου και διαμονής υπηκόων τρίτων χωρών στην Ε.Ε.

ΟΛΓΑ – ΝΑΝΤΙΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ: Οι αιτιολογικές εκθέσεις των Οδηγιών της Ε.Ε. συνηθίζουν να μιλούν στο όνομα όλων των χωρών της Ε.Ε.. Σε μια Ε.Ε., όμως, όπου οι αποκλίσεις καθημερινά αποκτούν χαρακτήρα χάσματος, κάποιες φορές αυτό φθάνει στα όρια του τραγικού. Όταν στην σημερινή κατάσταση με την ανεργία να έχει χτυπήσει ιστορικό υψηλό τόσο στην ευρωζώνη όσο και στην Ε.Ε. των 27χωρών με 12% και 11% αντίστοιχα ιστορικά υψηλό, το ότι στην Εισαγωγή της Αιτιολογικής Έκθεσης αναφέρεται - εγώ δεν αναφέρομαι αυτή την στιγμή στις άλλες κατηγορίες, που είναι «σκιώδεις» και μπορεί να σκεφθεί κανείς πολλά, αλλά στην πιο «καθαρή» κατηγορία, που είναι αυτή των ερευνητών, των ανθρώπων οι οποίοι έχουν ήδη πτυχίο ανώτατης εκπαίδευσης και μπαίνουν σε μια διαδικασία τριτοβάθμιας έρευνας. Όταν, λοιπόν, αναφέρεται ότι η Ευρώπη χρειάζεται αυτή την στιγμή 1 εκατ. θέσεις εργασίας σε σύνδεση με την καινοτομία, εδώ αν θέλουμε να πούμε τα πράγματα με το όνομά τους, πρέπει να βάλουμε το θέμα «Ποια Ευρώπη;». Η Ευρώπη της ανεργίας; Η Ελλάδα; Η Ισπανία; Η Πορτογαλία; Η Ιταλία; Σίγουρα όχι. Εδώ έχουμε ακριβώς αντίστροφες διαδικασίες. Για να μιλήσουμε για την Ελλάδα, μέσα στα τρία χρόνια των μνημονιακών πολιτικών έχουν μεταναστεύσει 200 χιλιάδες περίπου Έλληνες για να βρουν δουλειά σε άλλες χώρες, όπου απ’ αυτούς οι 120 χιλιάδες με πτυχία τριτοβάθμιας εκπαίδευσης, πολλοί απ’ αυτούς και με δεύτερο και τρίτο πτυχίο, μεταπτυχιακά και διδακτορικά. Αντιστοιχούν σε ένα ύψος 10% του συνολικού επιστημονικού δυναμικού της χώρας, πράγμα το οποίο σημαίνει μια φοβερή χαίνουσα πληγή που αιμορραγεί σε σχέση με οποιαδήποτε προοπτική ανάπτυξης. 

 Σίγουρα λοιπόν δεν είναι η Ευρώπη συνολικά που χρειάζεται 1 εκατ. θέσεις εργασίας «ερευνητών». Να μην μιλήσω μόνο για την Ελλάδα. Δεν είναι, για παράδειγμα, η Εσθονία, ή η Λετονία, που μέσα από προγράμματα προσαρμογής παρόμοια με τα δικά μας «αποστειρώθηκαν» πλήρως, των οποίων εξακολουθεί αυτή την στιγμή το 50% του πληθυσμού τους να βρίσκονται στο εξωτερικό; Είναι λοιπόν οι Βόρειες χώρες, συγκεκριμένες χώρες, αυτές που είναι ο σκληρός πυρήνας της ΕΕ, οι οποίες θέτουν αυτές τις πολιτικές, όπου θα πρέπει να πω ότι στην Αιτιολογική Έκθεση κατονομάζονται και απροκάλυπτα σαν «κυνήγι εγκεφάλων». Μάλιστα τίθενται με ευθύ τρόπο ανταγωνιστικά έναντι της Αμερικής και της Ιαπωνίας, που είναι οι άλλοι που το κάνουν εδώ και πολύ καιρό. Και, απ’ ότι ομολογείται στην Έκθεση, και αυτό το ξέρουμε από την περίπτωση των ΗΠΑ, με πολύ μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα. 

Τι ζητάει λοιπόν η Γερμανία, η Αυστρία, η Φιλανδία, η Ολλανδία - η οποία δεν ξέρω τώρα με τα προβλήματα που έχει και αυτή εάν εξακολουθεί να το ζητάει; Αντί να επενδύει η καθεμιά απ’ αυτές τα χρήματα εκείνα, τα οποία θα της επιτρέψουν αυτές τις ανάγκες να τις καλύψει πριν από όλα με επιστημονικό δυναμικό που θα αναπτύσσεται μέσα από τις ίδιες της τις δυνάμεις, ζητούν να προσελκύσουν πρακτικά επιστημονικό δυναμικό για το οποίο έχουν πληρώσει άλλες χώρες, άλλοι έχουν επενδύσει είτε στο επίπεδο το κρατικό, είτε στο ιδιωτικό, οικογενειακό. Και αν αυτό ισχύει για την Νότια Ευρώπη - και ξέρουμε πολύ καλά τι σημαίνουν οι επενδύσεις της ελληνικής οικογένειας για τα παιδιά εδώ και με τι προοπτική γίνονται αυτές σήμερα, σκεφτείτε για τις χώρες του Τρίτου Κόσμου τι συνέπειες έχουν αυτές. Και είναι πολύ απλές αυτές οι συνέπειες. Αυτό το λέω από μνήμης, αλλά πριν από 7 ή 8 χρόνια και, αν δεν κάνω λάθος, στο κρατίδιο της Βόρειας Ρηνανίας-Βεστφαλίας σε εκλογές ο υποψήφιος της Σοσιαλδημοκρατίας κατέβαινε με σύνθημα, «εισαγωγή Ινδών» για να μπορέσει να ανοίξει πάρα πολύ το πρόγραμμα πληροφορικής, που είχε ανάγκη η βιομηχανία. 

Ο αντίθετος υποψήφιος, των Χριστιανοδημοκρατών, αυτό μου έχει μείνει αξέχαστο κατέβαινε με το σύνθημα «Kinder, nicht Inder» (κάντε παιδιά όχι Ινδούς), δηλαδή, κάντε Γερμανάκια να τα βάλουμε στις θέσεις στις οποίες θα φέρουμε τους Ινδούς. Πρόκειται στην πραγματικότητα για μια διαδικασία εξάντλησης των πιο πολύτιμων πόρων, που είναι το αναπτυγμένο εργατικό δυναμικό υψηλών δεξιοτήτων και το επιστημονικό δυναμικό των χωρών εκείνων που δεν βρίσκονται στον «σκληρό πυρήνα», είτε είναι οι ίδιες μέσα στην Ε.Ε., είτε είναι τρίτες χώρες, όπως είναι αυτές που πάνε νομοθετικά εδώ να διευθετηθούν. 

 Για τις υπόλοιπες κατηγορίες, εδώ είναι φανερό ότι μιλάμε για φθηνή εργασία, πολύ μεγάλη εκμετάλλευση, για κατηγορίες από όπου μπορούν να παιχτούν τα πάντα. Υπάρχει ακόμη αυτή η ιστορία των au pair, η οποία δεν ξέρω γιατί χρειάζεται πραγματικά νομοθετική ρύθμιση, με την έννοια ότι είναι ένα καθαρά πολιτισμικό φαινόμενο, που υπήρχε, υπάρχει και θα υπάρχει. Συνδέεται κυρίως με αντιλήψεις στα πλαίσια του αγγλοσαξωνικού κόσμου, οι οποίες όμως διευρύνονται με τα παιδιά που δεν έχουν τα οικονομικά μέσα και θέλουν να μάθουν μια ξένη γλώσσα ή και να γνωρίσουν τον κόσμο μέσα από ένα τέτοιο σύστημα εσωτερικής εργασίας. Συχνά έχουν πολύ σοβαρά προβλήματα αλλά είναι ένα πολιτισμικό φαινόμενο , το οποίο είναι έξω από το κύκλωμα της μισθωτής εργασίας. Συνήθως έχουν προβλήματα μέσα στο ίδιο το σπίτι που δουλεύουν. Και ένα πολύ βασικό πρόβλημα που έχουν, είναι το ότι δεν έχουν εξασφαλισμένη κάλυψη ιατροφαρμακευτική και νοσηλευτική. Αυτό είναι πάρα πολύ βασικό. Δηλαδή, αυτό θα ήταν το πρώτο που θα έπρεπε πραγματικά να λυθεί. Και μου κάνει εντύπωση ότι η Μεγάλη Βρετανία, που είναι η υπ’ αριθμόν 1 χώρα προορισμού των au pair στην Ευρώπη, δεν έχει υπογράψει τη σχετική ρύθμιση. Οι 4-5 χώρες που αναφέρθηκαν ότι έχουν υπογράψει, είναι χώρες, στις οποίες δεν κατευθύνονται ανάλογοι αριθμοί au pair. 

Τέλος υπάρχει όλη η ιστορία με το «Δουβλίνο», που δεν αφορά τη ρύθμιση της λεγόμενης νόμιμης μετανάστευσης. Ουσιαστικά και όσο υπάρχει το Δουβλίνο ΙΙ και το Δουβλίνο ΙΙΙ και η Ελλάδα δεν καταφέρνει να σπάσει τα δεσμά του «ανθρωποφύλακα», θα έχουμε τα προβλήματα της «γκετοποίησης» των πόλεων, με ότι αυτό σημαίνει. Και θα επιδεινώνεται από την πολιτική της τρέχουσας κυβέρνησης με τα στρατόπεδα συγκέντρωσης των μεταναστών, αν δεν ανοίξει το άσυλο. Αν δεν φύγουμε από το ρόλο του «ανθρωποφύλακα της Ευρώπης», θα πάρει εκρηκτικές διαστάσεις και θα γίνει άλυτο το πρόβλημα. […] 

ΟΛΓΑ-ΝΑΝΤΙΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ: Εγώ ήθελα να ρωτήσω, το εξής, αν ξέρετε και μπορείτε να μας βοηθήσετε, κ. Υπουργέ. 

Υπάρχει το θέμα της εντελώς πρόσφατης προσφυγής του Βελγίου ενάντια στην Γερμανία στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο για αθέμιτο ανταγωνισμό, με βάση την βιομηχανία κρέατος. Όπου, στην μεν Γερμανία με εισαγόμενους εργαζόμενους κοστίζει 3 με 4 ευρώ η ώρα εργασίας και επειδή όλο αυτό το βάζουν και στο πλαίσιο των λεγόμενων mini jobs, είναι χωρίς ασφάλιση και κάτω από 450 ευρώ συνολικό εισόδημα ανά εργαζόμενο τον μήνα, ανεξάρτητα από το πόσες δουλειές κάνεις. Δηλαδή, είναι χωρίς ασφάλιση και χωρίς φορολογία. Στην προσφυγή του το Βέλγιο λέει ότι: Εμείς στις αντίστοιχες εργασίες στην βιομηχανία κρέατος πληρώνουμε 12 με 15 ευρώ την ώρα, και από εκεί υπάρχει και ασφαλιστική κάλυψη και φορολόγηση. Άρα δημιουργούνται συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού. 

Εγώ θέλω να ρωτήσω: Για την δυνατότητα της Γερμανίας να λειτουργεί με τέτοιο τρόπο, η εκμετάλλευση της εισαγόμενης εργατικής δύναμης στην βιομηχανία κρέατος στηρίζεται στο συγκεκριμένο υπάρχον σήμερα νομοθετικό καθεστώς αυτών των Οδηγιών;

 Σας ευχαριστώ πολύ. 

ΚΥΡΙΑΚΟΣ ΓΕΡΟΝΤΟΠΟΥΛΟΣ (Α΄ Αντιπρόεδρος της Επιτροπής – Προεδρεύων των Επιτροπών): Τον λόγο έχει ο Υπουργός. 

ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΑΘΑΝΑΣΙΟΥ (Αναπληρωτής Υπουργός Εσωτερικών): Θέλω ειλικρινά να σας πω κυρία Βαλαβάνη ότι δεν έχω γνώση για αυτό το θέμα. […]