17 Νοέμβρη 2021 - Κρήτη Ρ-Φ 98,4 - Χ. Τρουλλινού & Ν.Βαλαβάνη - Δυο αφηγήσεις για την ανθρώπινη αλυσίδα για τους χτυπημένους

 Η ΧΑΡΟΥΛΑ ΤΡΟΥΛΛΙΝΟΥ ΚΑΙ Η ΝΑΝΤΙΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ ΑΝΑΣΥΝΘΕΤΟΥΝ ΜΕΣΑ ΑΠΟ ΔΥΟ ΣΥΜΠΛΗΡΩΜΑΤΙΚΕΣ ΑΦΗΓΗΣΕΙΣ ΤΗΝ ΙΣΤΟΡΙΑ ΤΗΣ ΑΝΘΡΩΠΙΝΗΣ ΑΛΥΣΙΔΑΣ ΣΤΟ ΠΡΟΑΥΛΕΙΟ ΤΟΥ ΠΟΛΥΤΕΧΝΕΙΟΥ

Τα παιχνίδια της μνήμης είναι ανελέητα... 

Κοντά μισό αιώνα από το Πολυτεχνείο, στις 16 Νοέμβρη 2021, η Χαρούλα Τρουλλινού κάνει μια ανάρτηση στο F/B και μιλάει για πρώτη φορά για την ανθρώπινη αλυσίδα που διευκόλυνε να βγουν χτυπημένοι και νεκροί από το Πολυτεχνείο. Την ίδια μέρα ο Γ.Σαχίνης σε συνέντευξη για το Πολυτεχνείο που μαγνητοσκοπείται για να μεταδοθεί στη σχετική εκπομπή του Ρ/Φ της Κρήτης 98,4 την επόμενη, 17 του Νοέμβρη, με ενημερώνει ότι η Χαρούλα ανάρτησε ένα κείμενο για αυτό το γεγονός και μου ζητά ν'  αναφερθώ σε αυτό με τη σειρά μου. Αφηγούμαι αυτά που έχω διηγηθεί δημόσια πολλές φορές αυτά τα χρόνια, πάντα μ'  ένα κόμπο στο λαιμό και στο στομάχι. Μιλώ χωρίς να έχω υπόψη μου τι έχει γράψει η Χαρούλα, καθώς μαζί δεν έχουμε μιλήσει ποτέ γι'  αυτό το γεγονός.

Την επόμενη μέρα στην εκπομπή τη δική μου μαγνητοσκοπημένη συνέντευξη ακολουθεί μια "ζωντανή" συνέντευξη με τη Χαρούλα μ'  επίκεντρο το γεγονός που περιγράφει στην ανάρτηση της. Είναι μια αφήγηση συγκλονιστική.

Ένας φίλος μου στέλνει σήμερα χθεσινό δημοσίευμα στη "Νέα Κρήτη", που περιέχει λινκ και με τις δυο συνεντεύξεις. Ακούω τη συνέντευξη της Χαρούλας. Μετά κάνω κάτι που δεν κάνω ποτέ, ακούω και τη δική μου συνέντευξη.

Το συμπέρασμα είναι αδιαμφισβήτητο: Αναφερόμαστε σε ένα και μοναδικό  γεγονός, στην ανθρώπινη αλυσίδα που Παρασκευή απόγευμα έως βραδάκι κρατούσε ανοιχτό το διάδρομο ανάμεσα σε χιλιάδες ανθρώπους στο προαύλιο του Πολυτεχνείου, μέσα στα δακρυγόνα και τις φωτιές, ανάμεσα στην πύλη εισόδου και το ιατρείο του  Πολυτεχνείου - αλλά καλύπτοντας δυο διαφορετικές χρονικές στιγμές του. 

Εγώ αναφέρομαι στο πως αυτή η αλυσίδα κρατούσε ανοιχτό το δρόμο από την πύλη μέχρι το ιατρείο για να μεταφέρει η περιφρούρηση τους χτυπημένους από τους ελεύθερους σκοπευτές που μάζευε από τους γύρω δρόμους -  τραυματίες και νεκρούς.

Η Χαρούλα αναφέρεται στο πως μέσω αυτής της αλυσίδας έγινε δυνατόν χωρίς να υπάρξει πανικός να μεταφερθούν από το ιατρείο μέχρι τα ασθενοφόρα έξω από την πύλη για να φτάσουν στα νοσοκομεία  οι χτυπημένοι στους γύρω δρόμους - τραυματίες και νεκροί.

Προφανώς εγώ θυμάμαι κι αναφέρομαι στο πρώτο μέρος αυτής της επιχείρησης, την είσοδο των χτυπημένων στο χώρο του Πολυτεχνείου κουβαλώντας τους στα χέρια. Το συγκλονιστικό γεγονός της παρουσίας κυρίως μικρών παιδιών έχει διαγράψει απ'  τη μνήμη μου τους φοιτητές που κρατούσαν στην αλυσίδα, "τα κρητικάκια" της Χαρούλας.

Η Χαρούλα θυμάται κι αναφέρεται στο δεύτερο μέρος αυτής της επιχείρησης, την έξοδο των χτυπημένων από το Πολυτεχνείο πάνω σε φορεία και τυλιγμένους σε σεντόνια. Τη συγκλονίζει ο ρόλος που παίζουν οι φίλες και οι φίλοι μας, "τα κρητικάκια", για να υπάρξει και να μείνει όσο χρειάζεται στη θέση της η αλυσίδα μέσα στο χάος που επικρατούσε.

Η μνήμη παίζει όντως σκληρά παιχνίδια. Κοντά μισό αιώνα από το γεγονός που αφηγούμαστε, χρειαζόμαστε δυο άνθρωποι μαζί για να ανασυνθέσουμε στην ολότητα του ένα γεγονός που συγκλόνισε εξίσου και τις δυο μας.

Σε ευχαριστώ πολύ, Χαρούλα! Όπως λέγαμε τότε, σε σφιχταγγαλιάζω και σε γλυκοφιλώ. Σκέψου ότι μέσα στις δεκαετίες που πέρασαν από τότε υπήρξε μια εποχή, μέχρι το 2019 που κάποιος έγραψε για πρώτη φορά για την αλυσίδα, που είχα αρχίσει ν'  αναρωτιέμαι αν όντως η αλυσίδα υπήρξε ή αποτελούσε αποκύημα της φαντασίας μου... Τελικά όντως η λεγόμενη "προσωπική ιστορία", όσο ατελής και υποκειμενική κι αν είναι, χωρίς να αναιρεί τον κύριο ρόλο που παίζει η αποτύπωση των ιστορικών γεγονότων στα κάθε είδους ντοκουμέντα μιας εποχής, αποτελεί αναπόσπαστο και πολύτιμο συμπλήρωμα της. Χωρίς τις δυο σχετικές αφηγήσεις ένα πραγματικά συγκλονιστικό γεγονός, η αλυσίδα των μικρών μαθητών και των Κρητών φοιτητών στο προαύλιο του Πολυτεχνείου λίγες ώρες πριν την εισβολή του τανκ, θα είχε χαθεί - όπως χιλιάδες άλλα τέτοια γεγονότα όταν οι άνθρωποι κινούνται μαζικά - μέσα στα σκοτάδια της Ιστορίας.

Αθήνα, 18 Νοέμβρη 2021

                                                    Νάντια Βαλαβάνη