ΣΥΡΙΖΑ ΜΕ ΜΕΛΗ – ΠΑΝΤΟΥ!

Το βήμα που είναι αναγκαίο

και μπορούμε να κάνουμε όλοι μαζί τώρα

Δημοσιεύτηκε στην ΕΠΟΧΗ την Κυριακή, 8.11.2009

    Η δυναμική του ΣΥΡΙΖΑ υπήρξε μέχρι σήμερα η δυναμική ενός ριζοσπαστικού ενωτικού εγχειρήματος στο χώρο μιας πολυδιασπασμένης αριστεράς. Με την πλειοψηφία της έξω απ’ τις γραμμές του, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν πρέπει να «κλείσει» μετατρεπόμενος σε κόμμα – τουλάχιστον όχι όσο η πλειοψηφία της βρίσκεται απέξω. Η προοπτική ενός ΣΥΡΙΖΑ - ενιαίο κόμμα - αντιγραφή του σημερινού ΣΥΝ, νομίζω ότι δεν πείθει ούτε όσους αιφνιδιαστικά το πρότειναν.

     Αυτό δε σημαίνει ότι ο ΣΥΡΙΖΑ έχει ελπίδες αν, κλείνοντας τα μάτια στα σημάδια των καιρών, επιμένει να συνεχίζει την πορεία του ως έχει. Το αντίθετο. Μετά από τόσες παλινωδίες και καθυστερήσεις το πιο επείγον καθήκον όλων μας σήμερα είναι να περιφρουρηθεί και να κατοχυρωθεί ο χαρακτήρας που de facto απέκτησε από τις εκλογές του 2007: Μια ιδιόμορφη πολιτική «ένωση» συνιστωσών και, μη ενταγμένων στις συνιστώσες αλλά ενταγμένων στο ΣΥΡΙΖΑ, γυναικών και αντρών. Η «περιφρόνηση» αυτού του χαρακτήρα, όπως εκφράστηκε στην πράξη με την αγνόηση των αποφάσεων της Α’ Πανελλαδικής Σύσκεψης για «ΣΥΡΙΖΑ παντού» χάριν της ενδυνάμωσης της κάθε συνιστώσας ξεχωριστά, ήταν μια απ΄ τις βασικές αιτίες που οδήγησαν στην απεμπόληση των ιστορικών δυνατοτήτων του 2008. Σήμερα η συντήρηση της γνωστής μεσοβέζικης κατάστασης που βρισκόμαστε έχει μετατραπεί σε παράγοντα κρίσης. Έτσι είτε θα γίνει ένα αποφασιστικό βήμα αναγνώρισης, δημοκρατικής κατοχύρωσης και διεύρυνσης αυτού που εδώ και δύο χρόνια υπάρχει στην πράξη ή ο ΣΥΡΙΖΑ θα οπισθοχωρήσει.

      Χρειάζεται γι΄ αυτό να συγκροτηθεί «ΣΥΡΙΖΑ παντού» (κι αυτό για να έχει νόημα στις μεγάλες πόλεις, π.χ. Ηράκλειο, σημαίνει ΣΥΡΙΖΑ σε κάθε δημοτικό διαμέρισμα, αλλιώς – όπως συμβαίνει μέχρι σήμερα – πρακτικά θα συνεχίσει να μην υπάρχει). Παντού Τοπικές ή και Κλαδικές Οργανώσεις με μέλη με δικαίωμα ψήφου. Με συμμετοχή όλων των μελών των συνιστωσών (αντί για «αντιπροσωπείες», όπως γίνεται μέχρι σήμερα) και όλων των μη ενταγμένων σε συνιστώσες αλλά ενταγμένων στο ΣΥΡΙΖΑ. Δε θα μπορούσε να είναι διαφορετικά: Μια ενωτική ριζοσπαστική αριστερά με ανοιχτό το μυαλό και τις γραμμές της προϋποθέτει την καθημερινή «όσμωση» ανθρώπων από διαφορετικά ρεύματα. Απαιτεί την κατάκτηση μιας κουλτούρας ανοιχτής συζήτησης και συνεργασίας, χωρίς καχυποψίες, ίντριγκες, καιροσκοπισμούς και προσπάθειες ελέγχου και «υποταγής» των άλλων και της διαφορετικής άποψης. Και βέβαια, κοινή δράση στο πλαίσιο των συνδικάτων και των κινημάτων. Που, αλήθεια, θα μπορούσαν να προχωρήσουν τέτοιες διαδικασίες, αν όχι με τη συνύπαρξη όλων στο μοναδικό κύτταρο που μπορεί να ενώνει όλους, την Τοπική ή Κλαδική Οργάνωση του ΣΥΡΙΖΑ;

     Μοναδική προϋπόθεση για κάθε μέλος του ΣΥΡΙΖΑ, να συμμετέχει σε τοπική ή κλαδική συνέλευση και να έχει αυτοπροσώπως παραλάβει την κάρτα μέλους. Αυτή η εντελώς μινιμαλιστική προϋπόθεση δεν ενέχει κανέναν αποκλεισμό. Ίσα-ίσα εξασφαλίζει τις στοιχειώδεις προϋποθέσεις δημοκρατίας για όλους: Αν κάποιος δεν θέλει να συμμετέχει στην TO του ΣΥΡΙΖΑ επειδή π.χ. δε συμφωνεί με την ύπαρξη του, δε θα συνιστούσε κατάφωρη παραβίαση του δικαιώματος πολιτικής του επιλογής ο «εξαναγκασμός» του; Και με τι διαδικασίες θα γινόταν, από τη στιγμή που ο ΣΥΡΙΖΑ έτσι κι αλλιώς δε λειτουργεί με δημοκρατικό συγκεντρωτισμό; Επίσης, αν κάποιοι άλλοι από χρόνια δεν έχουν καμιά συμμετοχή στις συνιστώσες τους και υπάρχουν μόνο στα χαρτιά, τι εξυπηρετεί η αυτόματη «μεταφορά» τους στις νεαρές και με όρεξη για δράση οργανώσεις του ΣΥΡΙΖΑ;
     Φυσικά τα μέλη του ΣΥΡΙΖΑ θα πρέπει ν’ αποφασίζουν για ό,τι αφορά στο χώρο τους – ακριβώς όπως γίνεται άτυπα μέχρι σήμερα. Χρειάζεται όμως να έχουν ουσιαστική συμμετοχή και συμβολή στη διαμόρφωση επίσης της συνολικής πολιτικής, πολιτιστικής και ιδεολογικής ταυτότητας του ΣΥΡΙΖΑ, στη συγκρότηση και τον έλεγχο των οργάνων του.

       Μια τέτοιου είδους λειτουργία, πέρα απ’ την ενίσχυση της πολιτικής αποτελεσματικότητας και της αγωνιστικής δράσης ΣΥΡΙΖΑ και μελών του μέσα στους εργαζόμενους και τους νέους, άντρες και γυναίκες, θα λειτουργούσε καταλυτικά για ν΄ αποκτήσουν ουσία και οι εκκλήσεις για ενότητα δράσης προς την υπόλοιπη αριστερά.