Εκλογές και Αριστερά, Περιοδικό ΑΝΤΙ (9.2007)

ΕΚΛΟΓΕΣ  ΚΑΙ ΑΡΙΣΤΕΡΑ

                                                                  της Νάντιας Βαλαβάνη

              

                         Δημοσιεύτηκε στο περιοδικό ΑΝΤΙ, τεύχος Σεπτεμβρίου 2007

Η σημερινή κατάσταση της Αριστεράς εξακολουθεί να σηματοδοτεί μια βαθιά αναντιστοιχία με τις ανάγκες του κοινωνικού και πολιτικού κινήματος. Και δεν αναφέρομαι  μόνο στην πάλη για την αλλαγή της κοινωνικοπολιτικής κατάστασης στην πατρίδα μας και στον κόσμο. Η αναντιστοιχία υπάρχει ακόμη ως προς την για την απλή αμυντική απόκρουση της νεοφιλελεύθερης επίθεσης.

Μπορεί το λούστρο της νεοφιλελεύθερης ιδεολογικής επίθεσης να έχει θαμπώσει και οι κυρίαρχες ιδέες να διαδίδονται με μικρότερη αλαζονικότητα, όμως ο κόσμος των αρχών του 21^ου αιώνα είναι ένας κόσμος με μεγαλύτερες κοινωνικές ανισότητες, με  εντονότερα διάχυτη διαφθορά, με περισσότερη φτώχια και κοινωνική ανασφάλεια για τους πολλούς, αλλά και με λιγότερες ελευθερίες και κατοχυρωμένα δημοκρατικά και κοινωνικά δικαιώματα για όλους.

Στο εργατικό κίνημα, όχι μόνο στην Ελλάδα αλλά και σ΄ ολόκληρο τον κόσμο, έχει σημειωθεί πολύ σημαντική πρακτική υποχώρηση. Ενώ  τα κινήματα ενάντια στην παγκοσμιοποίηση αποτελούν μεγάλες ελπίδες, δεν είναι σε θέση από μόνα τους ν΄ απαντήσουν στις απαιτήσεις της πάλης για την απόκρουση της νεοφιλελεύθερης επίθεσης. Όσο για τα μεγάλα ζητήματα θεωρίας και πολιτικής, είναι τα περισσότερα ανοιχτά. 

Σ’  αυτό το φόντο η Αριστερά -  και αναφέρομαι στην Αριστερά που δεν προσδοκά να συγκυβερνήσει για να συνδιαχειριστεί τα σχέδια μιας νεοφιλελεύθερης ανάπτυξης -  αναγκαία καλείται να διαδραματίσει ένα καθοριστικό ρόλο. Βασική προϋπόθεση γι΄αυτό, όμως αποτελεί η ενότητα και η κοινή δράση των αριστερών πολιτικών δυνάμεων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ με τη σημερινή του σύνθεση, τις προγραμματικές δηλώσεις του και τον τρόπο λειτουργίας του μπορεί να μην ενσωματώνει ακόμα αυτό που χρειάζεται σ΄ όλη του την έκταση, αντιπροσωπεύει όμως την πιο προωθημένη μέχρι σήμερα πραγμάτωση  ενός αριστερού συνασπισμού. Είναι βέβαια ένα εγχείρημα υπό εξέλιξη, που απαιτεί φροντίδα και που η τύχη του, συμπεριλαμβανόμενης κι αυτής της εκλογικής μάχης, θα κρίνεται καθημερινά. Φυσικά, προϋπόθεση για την εξέλιξη του αποτελεί το να παραμείνουν ανοιχτές  οι γραμμές του για την ισότιμη συνεργασία και των υπόλοιπων μεγαλύτερων ή μικρότερων ρευμάτων και ανένταχτων προσώπων αυτής της Αριστεράς.

Σ΄ αυτές τις συνθήκες  η κατάκτηση μιας κουλτούρας συνεργασίας δεν αποτελεί πολυτέλεια, είναι αντίθετα επείγουσα ανάγκη. Απ’  αυτή την άποψη το εγχείρημα του ΣΥΡΙΖΑ θ΄ αποτελέσει μέτρο και κριτήριο περισσότερο για τη δική μας ωριμότητα στα αιτήματα των καιρών παρά για την ωριμότητα των κοινωνικών δυνάμεων που καλούμε να πάρουν μέρος και να το στηρίξουν κάνοντας το δική τους υπόθεση.

Το μεγάλο στοίχημα για την αριστερά είναι να πείσει ότι είναι δυνατόν να υπάρξουν συλλογικές λύσεις. Απ’  αυτή την άποψη δεν είναι τυχαίο ότι και η συγκρότηση του ΣΥΡΙΖΑ και η προσέγγιση αποστασιοποιημένων ανθρώπων αλλά και νέων μαζί του συνοδεύτηκε από την άνοδο των αγώνων του εκπαιδευτικού κινήματος, απ’  τ’  ότι η αριστερά στις πιο διαφορετικές μορφές κι εκφράσεις της κατάφερε να πείσει τα τελευταία δύο χρόνια ένα σημαντικό τμήμα ανθρώπων, νέων αλλά και μεγαλύτερων, ότι  οι αγώνες μπορούν (και πάλι) να φέρουν αποτελέσματα.Είναι φανερό λοιπόν ότι η συζήτηση για την αριστερά, τις ανάγκες, τις δυνατότητες, τις προοπτικές, είναι ανοιχτή.

Σήμερα βέβαια, μόλις δυο 24ωρα  πριν τη μάχη των  εκλογών, αυτό που έχει σημασία είναι να δώσουμε αυτή τη μάχη με επιτυχία. Η ενίσχυση της ριζοσπαστικής αριστεράς στις εκλογές, η ενισχυμένη παρουσία  του ΣΥΡΙΖΑ στη Βουλή,  μπορεί να δώσει φτερά σ΄ ένα κόσμο που δεν αποδέχεται τη χειραγώγηση και τον εγκλωβισμό σε διλήμματα και αδιέξοδες καταστάσεις. Σ΄ένα κόσμο που  έχει αηδιάσει απ΄ τον τρόπο άσκησης της πολιτικής απ΄τα κόμματα του δικομματισμού. Που κατανοεί ότι ο δικομματισμός επιδιώκει τη χειραγώγηση της δυσαρέσκειας των εργαζόμενων και της νεολαίας εφευρίσκοντας οδούς όσο γίνεται ανώδυνων διαφυγών, έτσι ώστε να μη μετατρέπεται σε δύναμη πάλης για την αλλαγή των πραγμάτων κι οι άνθρωποι να παραμένουν πολιτικά εγκλωβισμένοι. Σ΄ένα κόσμο που θέλει να παλέψει και  να αγωνιστεί.