Πρώτη Ομιλία (Πρακτικά) στην Ολομέλεια της Βουλής στις 25.6.13 κατά τη συζήτηση του ν/σχ του Υπ. Οικονομικών για τη ρύθμιση θεμάτων της Ε.Λ.Τ.Ε., αναμόρφωση του Οργανισμού του Ν.Σ.Κ. και άλλες διατάξεις.

 Κατά την 1η μέρα συζήτησης (25.6.13) η Νάντια Βαλαβάνη αναφέρθηκε στο πού θα έχει πάει το ιλιγγιώδες ποσό των 219 δις που η Ελλάδα θα έχει δανειστεί στα 3 χρόνια του Μνημόνιου μέχρι τέλους του 2013, και στους λόγους που η νέα, δικομματική πλέον, κυβέρνηση είναι πιο αδύναμη, αλλά και πιο ανελέητη.

ΟΛΓΑ-ΝΑΝΤΙΑ ΒΑΛΑΒΑΝΗ: Κυρίες και κύριοι Βουλευτές, η νέα δικομματική πλέον Κυβέρνηση για τους λόγους που όλοι μπορούμε να καταλάβουμε είναι πιο αδύναμη πολιτικά από την προηγούμενη. Ταυτόχρονα, όμως, είναι και πιο αδίστακτη και ανελέητη, και γι αυτό αναγκαστικά σχεδόν πιο αυταρχική και επικίνδυνη. 

Γιατί είναι πιο αδίστακτη και ανελέητη; Επειδή το λεγόμενο «πρόγραμμα» έχει οδηγήσει σε πλήρες αδιέξοδο όχι μόνο την ελληνική κοινωνία με το ενάμισι εκατομμύριο άνεργους και το μέσο εισόδημα να έχει πέσει, όπως ανακοινώθηκε προχθές, από το 98% του μέσου εισοδήματος στην Ευρωζώνη το 2008, την πρώτη χρονιά της κρίσης, στο 82% το 2011 και στο 75% το 2012 –και συνεχίζεται η κατακρήμνισή του-, αλλά έχει οδηγήσει σε αδιέξοδο και την όποια κυβέρνηση υπηρετεί αυτό το πρόγραμμα. Τα παλαιά και τα νέα μέτρα που έρχονται μετά ή ίσως και πριν από τις γερμανικές εκλογές, οδηγούν βέβαια σε νέες από τις λεγόμενες «θυσίες» του λαού, παρ’ όλες τις διακηρύξεις ότι όπου να ’ναι τελειώνουν και βγαίνουμε από την κρίση. 

 Για να δούμε το μέγεθος αυτού του αδιέξοδου, πολύ χαρακτηριστική είναι μία ματιά στα συνολικά νούμερα που εικονογραφούν περισσότερο από οποιαδήποτε λόγια, το πού πήγαν μέχρι σήμερα αυτές οι θυσίες. 

Αν εν μέσω των εκβιασμών για την εκταμίευση κάθε δόσης γίνει δυνατόν να εκταμιευθούν «κανονικά» οι δόσεις μέχρι το τέλος αυτής της χρονιάς, από την αρχή του Προγράμματος θα έχει εκταμιευθεί το ιλιγγιώδες ποσό των 219 δισεκατομμυρίων ευρώ. 

 Από αυτά τα 219 δισεκατομμύρια ευρώ για την κάλυψη των αναγκών του προϋπολογισμού για το πρωτογενές έλλειμμα -δηλαδή, για μισθούς, για συντάξεις, για υγεία, για παιδεία, για πολιτισμό- θα έχουν πάει -αν εκταμιευθούν όλες οι δόσεις μέχρι το τέλος αυτής της χρονιάς, το ξαναλέω, γιατί αλλιώς θα είναι πολύ λιγότερα- μόλις 7,8 δισεκατομμύρια ευρώ. Αυτή είναι η «απόδοση». Τόσο ακριβά πληρώθηκαν οι ανάγκες για να μπορέσει να γεφυρωθεί το έλλειμμα του προϋπολογισμού. 

 Από αυτό το ιλιγγιώδες ποσό των 219 δισεκατομμύρια ευρώ πήγαν για την εξυπηρέτηση του χρέους 122 δισεκατομμύρια ευρώ σε τοκοχρεολύσια. Άλλα 43 δισεκατομμύρια ευρώ πήγαν για την επαναγορά του χρέους, τον Δεκέμβρη του 2012, και για τα μετρητά που πληρώθηκαν στο PSI. Και επιπλέον 48,5 δισεκατομμύρια ευρώ είναι αυτά που έχουν μέχρι στιγμής δεσμευτεί για την ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών.

 Με άλλα λόγια, 163 δισεκατομμύρια ευρώ έχουν επιστραφεί ως αποπληρωμή στους κάθε είδους δανειστές. Άλλα 48,5 δισεκατομμύρια ευρώ έχουν κρατηθεί για τις ελληνικές τράπεζες, λόγω του αποτελέσματος απ’ το ότι κουρέψαμε τον εαυτό μας στο PSI, αλλά και των γενικότερων επιπτώσεων της ύφεσης.

 Όλα αυτά δείχνουν τα όρια, αλλά και τα αδιέξοδα της καινούργιας Κυβέρνησης, και προδιαγράφουν λίγο-πολύ την πορεία της. Μια πορεία, βέβαια, που δεν θα είναι αυτόματη, γιατί δεν υπάρχει αυτόματος πιλότος σε τίποτα όσο βαθιά και αν είναι τα αδιέξοδα. Όμως, σε πολύ μεγάλο βαθμό οι εξελίξεις θα εξαρτηθούν, από το κατά πόσο ο λαϊκός παράγοντας θα μπορέσει πραγματικά να μπει στο προσκήνιο, από το πόσο ο εργαζόμενος κόσμος θα μπορέσει να πάρει τις τύχες του στα χέρια του. 

Σε σχέση με το νομοσχέδιο, θα αναφερθώ αύριο σε ό,τι αφορά τις «διευκολύνσεις» για ορισμένες συγκεκριμένες αποκρατικοποιήσεις και στην τροπολογία, σχετικά με τις εγγυήσεις του Δημοσίου και τα κέρδη της Τράπεζας της Ελλάδας. Σήμερα θα ήθελα να θέσω ένα ερώτημα στον κύριο Υφυπουργό, όσον αφορά το πρώτο από τα τέσσερα αταίριαστα μέρη του νομοσχεδίου. 

Διάβασα ότι την προηγούμενη εβδομάδα επιδόθηκε προειδοποίηση της Κομισιόν προς την Ελλάδα, προς την Ιταλία, προς την Πολωνία, προς το Βέλγιο και προς τα αυτοδιοικούμενα νησιά Άαλαντ της Φινλανδίας, η οποία δίνει προθεσμία δύο μηνών για την εφαρμογή των νέων ρυθμίσεων της Ευρωπαϊκής Ένωσης για την αντιμετώπιση της φοροδιαφυγής, με αντικείμενο την ανταλλαγή πληροφοριών μεταξύ χωρών με συγκεκριμένα χρονοδιαγράμματα για πρόσωπα και εταιρίες, για τις οποίες υπάρχουν υπόνοιες ότι φοροδιαφεύγουν. 

Η προειδοποίηση επιδόθηκε όχι μόνο λόγω καθυστέρησης γιατί αυτές οι ρυθμίσεις θα έπρεπε να έχουν ενσωματωθεί στο εσωτερικό δίκαιο από την 1η Ιανουαρίου 2013, αλλά και επειδή γίνεται η διαπίστωση ότι σε αυτές τις χώρες, το αναφέρω όπως το λέει επί λέξει: «οι μεγάλες διεθνείς εταιρείες και εύποροι πολίτες πληρώνουν ελάχιστους ή καθόλου φόρους». 

Θέλω να ρωτήσω τον κύριο Υπουργό, αν η προειδοποίηση της Κομισιόν προς τις πέντε χώρες αφορά την ενσωμάτωση της Οδηγίας 2011/16/ΕΕ, που συνιστά και το πρώτο από τα τέσσερα μέρη του νομοσχεδίου. Αν ναι, με την Τρόικα στην Ελλάδα να πιέζει, υποτίθεται, για τα φορολογικά, είναι ένα ζήτημα το ότι δεν είχαν πάρει είδηση ότι το νομοσχέδιο βρισκόταν όλη την προηγούμενη εβδομάδα για επεξεργασία στην Επιτροπή Οικονομικών Υποθέσεων της Βουλής. 

Ακόμη ουσιαστικότερο ζήτημα είναι αν με την εφαρμογή αυτής της νέας νομοθεσίας στα υπόλοιπα είκοσι δύο κράτη-μέλη της Ευρωπαϊκής Ένωσης, υπήρξε από την αρχή αυτής της χρονιάς οποιοδήποτε σημαντικό βήμα στην κατεύθυνση της σύλληψης των βασικών φαινομένων συνδυασμένης φοροδιαφυγής και φοροαποφυγής, για τα οποία έγινε τέτοια φασαρία πέρσι και πριν μερικούς μήνες. 

Αναφέρομαι στη φασαρία που ξέσπασε, αφ’ ενός, λόγω της γνωστής διεθνούς καμπάνιας ερευνητικής δημοσιογραφίας από δημοσιογράφους σαράντα έξι χωρών, που αποκάλυψε εκτεταμένη φοροδιαφυγή ενός τεράστιου δικτύου off shore, μεγαλύτερης από το 1/3 του ύψους του παγκοσμίου ΑΕΠ -που είναι 73 δις. Από την άλλη, αποκάλυψε τη χρήση της νόμιμα θεσπισμένης φοροαποφυγής σε συνδυασμό με τις λεγόμενες, νομιμότατες και αυτές, «επιθετικές φορολογικές τακτικές», που επέτρεψε και εξακολουθεί να επιτρέπει σε πολυεθνικές εταιρείες λογισμικού, όπως η GOOGLE, η APPLE, η MICROSOFT ή φαρμακευτικές, όπως η PFIZER ή η MERCK με έδρα την Ιρλανδία να μεταφέρουν εκεί τη φορολόγηση των κερδών που πετυχαίνουν σε όλες τις χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης και να πληρώνουν γι’ αυτά φόρο πολύ κάτω ακόμα και από τον flat tax, τον οριζόντιο φόρο του 12,5% που έχει για τις εταιρείες η Ιρλανδία, δηλαδή μέχρι και 2% όλο-όλο, ενώ κάποιες απ’ αυτές μεταφέρουν στη συνέχεια αυτά τα κέρδη transit στην Ολλανδία -που δεν έχει φόρο μεταβίβασης κεφαλαίου- σε θυγατρικές τους εταιρείες τύπου «shell-companies», «εταιρείες-κελύφη», ή «εταιρείες-ταχυδρομικές θυρίδες», καθώς δεν έχουν κανέναν εργαζόμενο και για διεύθυνση μόνο ταχυδρομική θυρίδα. Τα διοχετεύουν από εκεί αφορολόγητα σε off shore, συνήθως στις Βερμούδες, δημιουργώντας το λεγόμενο «dutch sandwich», το «ολλανδέζικο σάντουιτς». 

Θα ήθελα να τελειώσω, λέγοντας ότι το λεγόμενο «Τρίγωνο των Βερμούδων» στη σύγχρονη εποχή συνιστά μυστηριώδεις συντεταγμένες που δεν «καταπίνουν» πλοία ή αεροπλάνα, όπως το θέλει ο θρύλος, αλλά κερδοφορία τρισεκατομμυρίων ευρώ των πολυεθνικών, που την εξαφανίζουν μυστηριωδώς. 

Δεν θέλω να πω τίποτα περισσότερο, γιατί είπαμε πολλά για αυτά την προηγούμενη Παρασκευή, στη συζήτηση που είχε προκαλέσει η επίκαιρη επερώτηση του ΣΥΡΙΖΑ-ΕΚΜ για τις off shore εταιρείες.

 Κλείνοντας, θα ήθελα μόνο να ρωτήσω εάν η υιοθέτηση της νέας νομοθεσίας από 1-1-2013 στις υπόλοιπες είκοσι δύο χώρες της Ευρωπαϊκής Ένωσης, που μέσα σε αυτές είναι και η Ιρλανδία και η Ολλανδία, βοήθησε να γίνουν κάποια βήματα σ’ αυτή την κατεύθυνση, όταν, όπως σας είπε ο Εισηγητής μας, τα όποια θετικά βήματα θα μπορούσαν να γίνουν στην κατεύθυνση της υποχρεωτικής ανταλλαγής πληροφοριών μένουν μετέωρα, πρώτον, γιατί τελικά η υποχρεωτικότητα ανταλλαγής είναι διάτρητη από εξαιρέσεις, δεύτερον, επειδή δεν αφορά τίποτα απ’ όλα αυτά τα εισοδήματα των μεγάλων διεθνών πολυεθνικών, είτε πρόκειται για τις τριγωνικές πωλήσεις, είτε για τις ενδοομιλικές συναλλαγές, είτε γενικότερα για την κάθε λογής φορολόγηση του κεφαλαίου. 

Σας ευχαριστώ. 

(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΣΥΡΙΖΑ/ΕΚΜ)